ထိုင်းနိုင်ငံနှင့်အတူမြန်မာနိုင်ငံနယ်စပ်နှင့်မဝေးကွာလှသည့်ဝေးသီခေါင်ဖျားသောဓုငန်းခါကျေးလက်မြို့ကလေးတွင်အမျိုးသားပွဲတော်အတွက်ကယန်းမျိုးနွယ်စုများသည်နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်းစုဝေးကြ
သည်။အခမ်းအနားတောက်လျှောက်တွင်တေးဂီတနှင့်အက၊၎င်းတို့၏ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုကိုထိန်းသိမ်းရန်အတွက်တင်ဆက်မှုများကိုအစဉ်လိုက်တင်ဆက်ခဲ့ကြပြီး၎င်းတို့၏အောင်မြင်မှုများကိုအ ခမ်းအနားကျင်းပကြသည်။

မြန်မာနိုင်ငံ၏တိဘက်တို-မြန်မာတိုင်းရင်းသားမျိုးနွယ်စုတစိတ်တပိုင်းဖြစ်သောကယန်းလူမျိုးများသည်ထိုဒေသတွင်မျိုးနွယ်အဆက်ဆက်နေထိုင်လာခဲ့ကြသည်၊သို့သော်လည်း၁၉၈၀ခုနှစ်နောက်
ပိုင်းနှင့်၁၉၉၀ခုနှစ်အစောပိုင်းကာလများတွင်ပြည်တွင်းမငြိမ်မသက်မှုများကြောင့်ကယန်းလူမျိုးအများအပြားသည်မြန်မာနိုင်ငံမှထိုင်းနိုင်ငံသို့ထွက်ပြေးလာခဲ့ကြသည်။အထူးသဖြင့်၎င်းတို့၏လည်
ပင်း​ပတ်လည်တွင်ကြေးဝါကွင်းများကိုတန်ဆာဆင်ဝတ်ဆင်ခြင်းဖြင့်ကမ္ဘာအနှံ့တွင်လူသိများလာသောကယန်းအမျိုးသမီးများသည်၎င်းတို့၏မွေးရပ်ဇာတိမြေတွင်အထင်အမြင်လွဲခြင်းများခံခဲ့ကြ
ရသည်။

ယခုလဂုဏ်ပြုပွဲတွင်ကယန်းယဉ်ကျေးမှုကိုပုံမှန်ဇာတ်ကားများကိုကျော်ဖြတ်၍ပရိတ်သတ်များဆီသို့ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သောဒါရိုက်တာနှစ်ဦးကိုပြည်တွင်းနှင့်ပြည်ပတွင်ပါချီကျူးထောပနာပြုခဲ့ကြသည်။
ကယန်းလူမျိုးများ၏လေးနက်သိမ်မွေ့သောရသကိုဖော်ပြထားသည့်ဆုများနှင့်အတူအဆင့်မြင့်တန်းအရာရှိကြီးများ၊အထူးနယ်ပယ်ဒေသများ၏ရိုမန်ကတ် သလစ်ခရိယာန်ဂို ဏ်းချုပ်Matthias ရွှေနှင့်ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းတော်အကြီးအကဲများ၊ကယန်းအလှကိုဖန်တီးသူများဖြစ်သည့်စာရေးဆရာနှင့်ဒါရိုက်တာအောင်ကိုလတ်နှင့်မြန်မာBaha'iလူထုအသိုင်းအဝိုင်းအဖွဲ့ဝင်များ၊နှင့်နယူးယောက်
မှရုပ်ရှင်ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာHector Carossoစသည်တို့တက်ရောက်ခဲ့ကြသည်။

ရုပ်ရှင်သည်၎င်းတို့၏ရွာမှဝေးလံသောမြို့သို့လက်မှုပစ္စည်းများသွားရောက်ရောင်းချသည့်ကယန်းအမျိုးသမီးသုံးဦးအကြောင်းကိုပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။မကြာမီကသူမ၏ပထမဆုံးကြေးဝါကွင်းကိုရရှိ ခဲ့သောမိန်းမငယ်လေးတစ်ဦးသည်၎င်းတို့နှင့်အတူလိုက်ပါလာခဲ့သည်။မြို့ထဲရှိလူကုန်ကူးသူများမှသူမအားသွေးဆောင်ဖျားယောင်းခေါ်ဆောင်လာကြသည်။နေရပ်နှင့်ဝေးကွာကာ၎င်းတို့၏ပ
စ္စည်းများလည်းပျက်စီးကုန်သောအမျိုးသမီးများသည်၎င်းတို့၏သူငယ်ချင်းကိုအပြင်းအထန်ရှာဖွေသော၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်ရှာဖွေမှုများပါဝင်ခဲ့သည်။

ခြုံငုံကြည့်ခြင်းအားဖြင့်လူမျိုးစုနွယ်အစုများသည်မြန်မာနိုင်ငံတွင်အနည်းငယ်စုများသာဖြစ်ကြသည်ဟုHector Carossoမှရှင်းပြခဲ့သည်။ရုပ်ရှင်ကိုလေးစားသောအားဖြင့်သာမန်လျှံကာမစဉ်းစားခဲ့ ပေ။တစ်ကယ့်ကိုကြောက်စရာကောင်းသောလူကုန်ကူးမှုသည်ကမ္ဘာပေါ်ရှိနိုင်ငံတိုင်းတွင်ကြီးထွားပျံ့နှံ့နေသည်။

အောင်ကိုလတ်သည်သူ၏Baha'iယုံကြည်ချက်အားဖြင့်ကယန်းလူမျိုးများအကြောင်းကိုရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရန်အလွန်အမင်းစိတ်ဝင်စားခဲ့သည်။“အလွန်ကိုရိုးစင်းတဲ့လူသားမျိုးနွယ်တွေထဲကတစ်ခုပါပဲ” ဟုသူမှပြောခဲ့သည်။“ကယန်းအလှဟာလူသားမျိုးနွယ်များအတွက်ရုပ်ရှင်တစ်ခုပါပဲ၊လူသားအားလုံးအတွက်သင်ခန်းစာတွေနဲ့အတွေးအခေါ်တွေပါဝင်ပါတယ်။”

“ဘယ်ဘာသာမှခွဲခြားဆက်ဆံခြင်း၊လူကုန်ကူးခြင်းမရှိပါဘူး။ဇာတ်လမ်းထဲမှာအမျိုးသမီးတွေရဲ့လုပ်နိုင်စွမ်းရည်မြှင့်တင်မှုတွေခိုင်မာလာတာကိုလည်းတွေ့ရပါတယ်။ဒါဟာဆိုရင်ဝေးလံခေါင်ဖျားတဲ့
ဒေသရွာတွေမှာရှိတဲ့သူတွေဟာမြို့မှာရှိတဲ့လူတွေထက်ဘယ်နည်းနဲ့ဆိုမလျော့ကျမှန်းကိုပြသခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ်။”

ကယန်းအလှသည်မလေးရှားနိုင်ငံ၊ကူချင်းတွင်အာဆီယမ်နိုင်ငံတစ်ကာရုပ်ရှင်ပွဲတော်၌အထူးဂျူရီဆုရခဲ့ကာမြန်မာနိုင်ငံသမိုင်းတစ်လျှောက်တွင်နိုင်ငံတကာချီးကျူးမှုကိုရရှိခဲ့သည့်ပထမဦးဆုံးရုပ်
ရှင်ဖြစ်လာသည်။

ပြီးခဲ့သောဒီဇင်ဘာလ၌ကျင်းပသော၅၆ကြိမ်မြောက်အကယ်ဒမီပေးပွဲတွင်ဦးအောင်ကိုလတ်သည်အကောင်ဆုံးရိုက်ကူးရေးပညာရှင်ဆုရခဲ့ကာအသံပိုင်းဆိုင်ရာအကောင်းဆုံးဆုလည်းရရှိခဲ့သည်။
ကယန်းအလှသည်Dolbyအသံပိုင်းဆိုင်ရာနည်းပညာ၏နိုင်ငံတာကာအဆင့်အတန်းကိုထည့်သွင်းထားသောမြန်မာနိုင်ငံ၏ပထမဆုံးရုပ်ရှင်လည်းဖြစ်သည်။

“မြန်မာရုပ်ရှင်မှာအပျော်မဟုတ်ပဲလေးနက်တဲ့အကြောင်းအရာတွေကိုကျွန်တော်ရိုက်ကူးပြသချင်ပါတယ်၊